Nee, deze editie geen rondetafelgesprek. Wel een wandeling door de bossen van Olterterp. Een frisse neus in tijden van thuiswerken is goud waard. Dit doen we met een gezelschap dat past bij het thema Oud & Nieuw. Senior Adri Rood (69): mechanical engineer. Youngster Casper van der Zwaag (21), 3D-ontwerper. En directeur Bram van Hees. Samen blikken zij terug op een enerverend jaar.
Olterterp: land van bos, smalle landweggetjes en boomwallen. Vandaag hangt er een flintertje winter in de lucht. Noordwesterwind, een schraal zonnetje. De handen gaan automatisch wat dieper de jaszakken in. Adri neemt de omgeving eens goed in zich op. ‘Goh, ik ken dit deel van Friesland helemaal niet. En jij woont hier vlakbij Bram? Nou, mooi stukje achtertuin hoor.’
Het moet gezegd. De bossen van Olterterp zijn een prachtig decor om terug te blikken. Maar, het is vooral ook lekker om er even uit te zijn, vindt het gezelschap.
‘Je merkt het verschil met de eerste lock-down’, constateert Bram. ‘Toen was het wekenlang prachtig weer, at je buiten met het gezin, ging je ’s avonds wandelen. Nu zijn de dagen kort. Je leeft vooral in huis. Laatst was ik op vrijdag in Heerenveen: we hebben toen met een groepje weer eens ouderwets patat gegeten. Nou, daar heb ik écht van genoten…’
Normaal
Voor Casper is online werken onderhand business as usual. ‘Ik ben als 3D-ontwerper betrokken bij het project Markermeerdijken. Dit voorjaar kwam ik nog geregeld op het project, nu gaat alles digitaal. In het begin was het soms rommelig: het delen van documenten, het vergaderen. Nu verloopt het veel soepeler. Ook op deze online manier loopt het project prima.’
Adri heeft zeventig jaar levenservaring, maar iets vergelijkbaars als de coronacrisis maakte hij niet eerder mee. ‘Wat een impact op de sociale omgang én je werk. Ik ben gepensioneerd, maar heb een 0-uren contract. Voor corona werkte ik zo’n drie dagen per week. Daarna hield het op. Ook omdat collega’s die voor veertig uur op papier staan nu logischerwijs voorgaan.’
Adrenaline
Terwijl we tussen modderplassen door laveren, zijn Adri en Casper benieuwd hoe Bram het jaar beleefde. ‘Nou, in het voorjaar heb ik vooral op adrenaline geleefd. Meteen na die eerste maatregelen zijn we met een groepje collega’s om tafel gegaan. Wat betekent dit voor ons, hoe gaan wij ermee om? Het strategische denken gaat overboord, je wordt heel pragmatisch. Gelukkig hadden we veel klaar staan. De uitrol van Microsoft365 was al gaande; Microsoft Teams kenden we al. Binnen een paar dagen konden we verder.’
Adri: ‘… maar je had ongetwijfeld ook jouw zorgen?’
Bram: ‘Ik zag het meer als een grote APK CLAFIS. Wij werken al drie jaar aan een organisatie die wendbaar is, die dichtbij klanten staat. Waarin werknemers eigen verantwoordelijkheid nemen. In tijden dat het goed gaat, weet je niet altijd of je dit echt bent. Nu werden we getest. Natuurlijk, hier en daar verlies je een project. Maar we hebben ook mooie klussen binnengehaald. Al met al hebben we een prima jaar gedraaid.’
Fit in het koppie
De organisatie staat er goed op, maar dit was niet alles. Bram: ‘Deze tijd doet iets met je als mens. Dan is het mooi om te zien dat we oog voor elkaar hebben gehouden. Niet iedereen heeft het makkelijk gehad. In die zin heeft corona het saamhorigheidsgevoel versterkt.’
Adri: ‘Uiteindelijk ben je meer op jezelf aangewezen. Zeker als je thuis werkt. Je moet ritme houden; gedisciplineerd zijn. Je werk doen. Maar ook je rust pakken. Ik denk dat veel mensen hier moeite mee hebben.’
Casper beaamt: ‘Ik merk dat privé en werk door elkaar lopen. Voor je het weet ben je de hele dag met werk bezig. Gelukkig werkt mijn vader ook thuis. Die trekt mij om twaalf uur achter het scherm vandaan. We eten een broodje en maken een wandeling. Dat laatste heb ik wel nodig. Zeker nu ik minder vaak naar de sportschool kan…’
Bram: ‘Ik heb gemerkt dat een fris koppie begint bij een gezond lijf. Ik zit veel achter een scherm, heb minder interactie en beweging. Dat stompt je soms een beetje af. Na de zomer ben ik daarom meer gaan sporten. Ik heb een Tacx-fietstrainer aangeschaft zodat ik ook binnen kan fietsen.’
Soepel van geest
We lopen de grote vijver rond. Een hond loopt even nieuwsgierig met ons mee. Bram houdt halt onder een oude beuk. ‘… zeg Adrie. Welke tip zou jij de jonge garde, zoals Casper, nu mee willen geven?’
Adrie: ‘Blijf soepel van geest! Ik stam nog uit de tijd dat je achter de tekentafel werkte. Tegenwoordig gaat alles met de computer in 3D. Dat had je toen echt niet kunnen bedenken. Maar, ik ben altijd in deze ontwikkelingen meegegaan. Ik zag de positieve kanten van verandering. Zo kun je in de lengte van dagen nog mee.’
Casper: ‘In vijftig jaar van tekentafel naar 3D-modellen. Hoe ziet mijn werk er dan over een halve eeuw uit? Misschien is VR dan al hopeloos ouderwets. Maken we gebruik van hologrammen om te ontwerpen. Daar ben ik wel benieuwd naar, laat maar komen!’
Over 2021
We naderen de parkeerplaats. Tijd om af te sluiten. Hoe kijkt iedereen naar 2021? Casper: ‘Ik wil graag een deeltijd hbo-opleiding doen. Het voordeel is dat ik werk en studie dan met elkaar kan combineren. Adri knikt goedkeurend: ‘Die jongen is uit het juiste hout gesneden.’ Zelf heeft hij één wens: ‘Snel weer een mooie klus.’
Bram is er eveneens rap uit. ‘Verder bouwen aan onze ambities: de beste oplossingen voor klanten bedenken en het aantrekkelijkste ingenieursbureau van Nederland worden. Hoe bizar dit jaar ook was, we hebben veel over onszelf geleerd. En dit brengt ons x weer een stapje dichterbij ons doel.’
